INTRODUCTION: Injuries, leading to significant health and economic burdens globally, have become a prominent concern. Data from the World Health Organization (WHO) in 2012 ranks injuries as the ninth leading cause of death across all age groups1,2. In 2019, injuries resulted in staggering economic losses in the United States, with substantial portions allocated to hospital expenses, work loss, and the broader societal impact4. This study addresses the increased susceptibility to pneumonia in trauma patients and the factors contributing to it, shedding light on its clinical implications.
METHODS: The study enrolled patients admitted to the Intensive Care Unit (ICU) following blunt trauma. Various statistical analyses were employed, including t-tests, chi-square tests, Fisher's exact tests, and Cox proportional hazards regression analysis. The study examined variables associated with pneumonia in univariable and multivariate analyses, considering patient outcomes over time. Statistical significance was set at a P-value less than 0.05.
RESULTS: Over a five-year period, 32.3% of the patients (n: 42) developed pneumonia among the 130 included in the study. While pneumonia was more common in males and younger patients, no significant relationship was found with age or gender. The SAPS2 score was significantly higher in patients who developed pneumonia, but there was no significant relationship with the ISS score. Patients with pneumonia experienced significantly longer hospital stays, ICU stays, and mechanical ventilation durations. Notably, intubated patients, sedation, and nasogastric tube placement were significantly associated with pneumonia development.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study confirms the increased susceptibility of these patients to pneumonia. Although the study confirms factors like intubation, sedation, and nasogastric tube placement as risk factors, it provides nuanced insights into their impact on pneumonia development5. Furthermore, the study highlights the importance of assessing pneumonia risk over time6, emphasizing the critical role of early interventions to mitigate pneumonia rates.

Yoğun bakimda takip edilen künt travma hastalarinda pnömoni risk faktörlerinin değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Dünya Sağlık Örgütü (WHO) verilerine göre, yaralanmalar tüm yaş gruplarında ölümün dokuzuncu önde gelen nedeni olarak sıralanırken, Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi (CDC) yaralanmaları 45 yaşın altındaki bireyler arasındaki ölümlerin başlıca nedeni olarak vurgulamaktadır1,2. Özellikle trafik kazaları, yaya kazaları ve düşmeler bu yaralanmaların başlıca nedenleri olarak öne çıkmaktadır3. 2019 yılında, yaralanmalar Amerika Birleşik Devletleri'nde çarpıcı ekonomik kayıplara neden olmuştur4. Bu çalışmada, travma hastalarındaki pnömoni gelişimi için risk faktörlerini inceleyerek klinik sonuçları aydınlatmayı amaçladık.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya, künt travma sonrası Yoğun Bakım Ünitesi'ne (YBÜ) kabul edilen hastalar dahil edilmiştir. Sürekli değişkenler, bağımsız T testi ile kategorik değişkenler ise ki-kare testleri ve Fisher'ın kesinlik testleri değerlendirilmiştir. Risk faktörlerinin Cox regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. P-değeri, 0.05'ten küçük değişkenler anlamlı olarak kabul edilmiştir.


BULGULAR: Beş yıllık bir süre zarfında, çalışmaya dahil edilen 130 hastanın %32,3'ü (n: 42) pnömoni geliştirmiştir. Pnömoni erkeklerde ve daha genç hastalarda daha yaygın olmasına rağmen, yaş veya cinsiyet ile anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Pnömoni gelişen hastalarda SAPS2 skoru anlamlı olarak yüksekti, ancak ISS skoru ile anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Pnömoni geçiren hastalar, hastane yatış süresi, YBÜ yatış süresi ve mekanik ventilasyon süresi anlamlı olarak daha uzun bulunmuştur. Ayrıca entübasyon, sedasyon ve nazogastrik tüp yerleştirme, pnömoni gelişimi ile anlamlı bir şekilde ilişkilendirilmiştir.


TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma, YBÜ'deki travma hastalarında pnömoni gelişim risk faktörlerini incelemekte ve bu hastaların pnömoniye yatkınlığını değerlendirmektedir5. Ayrıca, çalışma entübasyon, sedasyon ve nazogastrik tüp yerleştirme gibi risk faktörlerini doğrulamıştır. Ayrıca, pnömoni riskinin zaman içinde değerlendirilmesinin önemini vurgulayarak pnömoni oranlarını azaltmak için erken müdahalenin kritik rolünü vurgulamaktadır6. Sonuç olarak, bu çalışma, künt travma sonrası YBÜ hastalarında pnömoni gelişim risk faktörlerini tanımlamanın ve anlamanın önemini vurgulamaktadır. Bu faktörleri tanıyarak ve önleyici önlemleri uygulayarak, bu hasta popülasyonundaki mortalite ve morbiditeyi azaltmak mümkün olabilir.